"Κάθε ηλικία δικαιούται τη δική της ανεμελιά" τόνισε η συγγραφέας Μάρω Δούκα κι έλαμψαν τα βλέμματα των 50 εφήβων, που είχαν γεμίσει τη βιβλιοθήκη του 1ου Λυκείου Βύρωνα για να μιλήσουν μαζί της!
Ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Κοσμάς και η Νικολέττα την καλωσόρισαν στην αίθουσα ,τραγουδώντας στίχους του Ερωτόκριτου για να νιώσει σαν στον τόπο της.
Η Ιωάννα, η Ηρώ, η Νάσια και η Λύβια έγιναν ένα με την ηρωίδα από την Ουκρανία ("σας αρέσει ο Μπραμς;"), για να συνειδητοποιήσουμε πως μπορεί να μην είμαστε όλοι φταίχτες, αλλά όμως ούτε και αθώοι!
Η διευθύντρια σπάει τον πάγο κάνοντας την πρώτη ερώτηση, ενώ υψώνονται ανυπόμονα τα χέρια διεκδικώντας μια ευκαιρία στην απορία.
Η Ειρήνη με τη Μαριάννα ταυτίστηκαν με τη Μυρσίνη και με τα τρομαγμένα μάτια τους θαύμασαν, αναρωτήθηκαν και ένοιωσαν "από κοντά" την κραυγή του Πολυτεχνείου. ("Αρχαία Σκουριά")
"Ο άνθρωπος προχωρά με τους αγώνες και τις διαψεύσεις του" έρχεται η απάντηση, χωρίς κολακείες και εξωραϊσμούς.
Η Λυδία με "το σκούφο από Πορφύρα" στα χέρια της ζητά από τη συγγραφέα το λόγο για τον οποίο θα μπορούσε να ασχοληθεί κάποιος με το Βυζάντιο και η απάντηση δεν απέχει πολύ από τις δικές της σκέψεις: "Ηταν η προσπάθεια να κατανοήσω και να συμφιλιωθώ με μια τόσο δύσκολη περίοδο"
Ο Βασίλης με το Λάμπη εστιάζουν στο μεταναστευτικό εκφράζοντας τις προσωπικές τους εμπειρίες και η συζήτηση ανάβει γύρω από το μεγάλο ζητούμενο της σημερινής κοινωνίας, την ανθρωπιά.
"Να συνειδητοποιήσουμε βαθιά μέσα μας ότι δεν μπορούμε να είμαστε εμείς καλά, αν δεν είναι κι ο διπλανός μας" .
Οι δύο πρώτες ώρες κυλούν με γρήγορους ρυθμούς, χωρίς να διακρίνονται σημάδια καταπόνησης.
Το σύντομο διάλειμμα για ένα κομμάτι πίτα από τα χέρια της Λουκίας χαλαρώνει την ατμόσφαιρα και προετοιμάζει το έδαφος για να συνεχιστεί η συζήτηση, αυτή τη φορά με ερωτήσεις του Χρήστου και της Μαριάντζελας γύρω από ζητήματα έμπνευσης και συγγραφικής δημιουργίας. κι εκείνη απαντά:
" Ο συγγραφέας από θεός - δημιουργός γίνεται το όχημα για να εκφραστεί μια σκέψη. Έτσι, αρχίζω να βγάζω τον εαυτό μου, αλλά η άλλη κοπέλα του βιβλίου, σιγά σιγά με καθοδηγεί"
Θέλουμε μήνυμα σε αυτή την ταραγμένη εποχή, ζητούν απεγνωσμένα οι περισσότεροι και η συγγραφέας καταλαβαίνει την ιδιαιτερότητα του εφηβικού κοινού και προτείνει:
"Να ονειρεύεστε και να υλοποιείτε τα όνειρά σας"
"Η ζωή από μόνη της περιέχει πολλή δύναμη, αλλά χρειάζεται κωπηλασία"
Την αποχαιρετήσαμε με την προσμονή της επόμενης συνάντησης και με ένα βαζά γλυκό του κουταλιού για το δρόμο.
Η Ιωάννα, η Ηρώ, η Νάσια και η Λύβια έγιναν ένα με την ηρωίδα από την Ουκρανία ("σας αρέσει ο Μπραμς;"), για να συνειδητοποιήσουμε πως μπορεί να μην είμαστε όλοι φταίχτες, αλλά όμως ούτε και αθώοι!
Η διευθύντρια σπάει τον πάγο κάνοντας την πρώτη ερώτηση, ενώ υψώνονται ανυπόμονα τα χέρια διεκδικώντας μια ευκαιρία στην απορία.
Η Ειρήνη με τη Μαριάννα ταυτίστηκαν με τη Μυρσίνη και με τα τρομαγμένα μάτια τους θαύμασαν, αναρωτήθηκαν και ένοιωσαν "από κοντά" την κραυγή του Πολυτεχνείου. ("Αρχαία Σκουριά")
"Ο άνθρωπος προχωρά με τους αγώνες και τις διαψεύσεις του" έρχεται η απάντηση, χωρίς κολακείες και εξωραϊσμούς.
Η Λυδία με "το σκούφο από Πορφύρα" στα χέρια της ζητά από τη συγγραφέα το λόγο για τον οποίο θα μπορούσε να ασχοληθεί κάποιος με το Βυζάντιο και η απάντηση δεν απέχει πολύ από τις δικές της σκέψεις: "Ηταν η προσπάθεια να κατανοήσω και να συμφιλιωθώ με μια τόσο δύσκολη περίοδο"
Ο Βασίλης με το Λάμπη εστιάζουν στο μεταναστευτικό εκφράζοντας τις προσωπικές τους εμπειρίες και η συζήτηση ανάβει γύρω από το μεγάλο ζητούμενο της σημερινής κοινωνίας, την ανθρωπιά.
"Να συνειδητοποιήσουμε βαθιά μέσα μας ότι δεν μπορούμε να είμαστε εμείς καλά, αν δεν είναι κι ο διπλανός μας" .
Το σύντομο διάλειμμα για ένα κομμάτι πίτα από τα χέρια της Λουκίας χαλαρώνει την ατμόσφαιρα και προετοιμάζει το έδαφος για να συνεχιστεί η συζήτηση, αυτή τη φορά με ερωτήσεις του Χρήστου και της Μαριάντζελας γύρω από ζητήματα έμπνευσης και συγγραφικής δημιουργίας. κι εκείνη απαντά:
" Ο συγγραφέας από θεός - δημιουργός γίνεται το όχημα για να εκφραστεί μια σκέψη. Έτσι, αρχίζω να βγάζω τον εαυτό μου, αλλά η άλλη κοπέλα του βιβλίου, σιγά σιγά με καθοδηγεί"
Θέλουμε μήνυμα σε αυτή την ταραγμένη εποχή, ζητούν απεγνωσμένα οι περισσότεροι και η συγγραφέας καταλαβαίνει την ιδιαιτερότητα του εφηβικού κοινού και προτείνει:
"Να ονειρεύεστε και να υλοποιείτε τα όνειρά σας"
"Η ζωή από μόνη της περιέχει πολλή δύναμη, αλλά χρειάζεται κωπηλασία"
Την αποχαιρετήσαμε με την προσμονή της επόμενης συνάντησης και με ένα βαζά γλυκό του κουταλιού για το δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου