Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

....Και του χρόνου

Το 2013 φεύγει. Για απολογισμό, ούτε λόγος! Το 2013 έχει ρίξει τόσο χαμηλά τον πήχη, που απλώς χαίρεσαι που επιτέλους τελείωσε!

Ο νέος χρόνος ξεκινά πάντα με την ελπίδα ή την αυταπάτη ότι θάναι  καλύτερος από τον προηγούμενο. Θα είναι αυτός που θα ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της μικροαστικής σου ζωούλας. Που θα σε κάνει να αλλάξεις τη θέση των επίπλων, όπως έκαναν εκείνα τα παιδιά στην υπέροχη ταινία "οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες".  Βγάζεις λοιπόν χαιρέκακα από το σαλόνι τον τριθέσιο καναπέ- πάνω στον οποίο έζησες τόσες επαναστάσεις- να τουρτουρίζει στο πεζοδρόμιο κάτω από πολικές θερμοκρασίες, ενώ τα μαξιλάρια τα κρατάς και τα ρίχνεις στο πάτωμα για να κάθεσαι πάνω τους την ώρα που θα ανταλλάσεις  με τους φίλους σου τις λέξεις που είχατε κρύψει στο πατάρι της ευδαιμονίας σας. Το ψυγείο δε θα σου χρειάζεται κι αυτό, γιατί αποφάσισες να βγάλεις από τον καταψύκτη εκείνες τις "παλιομοδίτικες" ιδέες που με τόσο πάθος είχες κάποτε υπερασπιστεί. Την τηλεόραση  την κάνεις ενυδρείο και το σκρίνιο  το γεμίζεις με  βιβλια, περιοδικά και cd. Τότε θα ξεσκονίσεις τη νεανική σου κιθάρα, θα την κουρδίσεις κ με τρεμάμενα χέρια θα παίξεις για πάρτη σου όλους τους στίχους που δεν τόλμησες να υπερασπιστείς τα βράδια που ξεσάλωνες με τα νταλκαδιάρικα της παραλιακής.
Περνώντας όμως οι μέρες διαπιστώνεις  πως ο προηγούμενος χρόνος δεν έφυγε. Έχει γίνει το βαθύ κράτος που υπονομεύει κάθε αλλαγή που ήλπιζες για τον επόμενο, με τη σιγουριά του ανθρώπου που ορίζει τη μοίρα του .  Τότε παίρνεις ένα βιβλίο στα χέρια σου  ψιθυρίζοντας τα λόγια του Πεσσόα: Το ιδανικό θα ’ταν να τα ζω όλα αυτά μέσα από ένα μυθιστόρημα, και στη ζωή μου να αναπαύομαι — να διαβάζω τα συναισθήματά μου και να ζω μόνο την περιφρόνησή μου γι’ αυτά. 
Καλή Πρωτοχρονιά λοιπόν ή και του χρόνου , γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι (κατά το Δεληβοριά)


Όμως προσοχή στον Αη Βασίλη, γιατί μπορεί να θέλει να υφαρπάξει τα προσωπικά σου δεδομένα!


Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα 2013

Η βιβιοθήκη του 1ου Λυκείου κάνει μια προσπάθεια να επιστρέψει στον κόσμο διαδικτύου, φιλοξενώντας κάποια από τα  αφιερώματα που έκαναν άλλοι bloggers στα Χριστούγεννα, από σκίτσα και γεγονότα που σημάδεψαν τις μέρες μας.

Πενήντα γουλιές Χριστούγεννα

Αλάσκα έξω η εθνική -χιόνι, κρύο κι ερημιά-, φίσκα μέσα το βραδινό λεωφορείο. Παραμονή, σαράντα πέντε αμίλητοι στα καθίσματα και πέντε -αποφασισμένοι να κάνουμε Χριστούγεννα σπίτια μας- όρθιοι στον διάδρομο. Οι τέσσερις τουλάχιστον, γιατί ο πέμπτος, ένας πιτσιρικάς Αλβανός, άμα φτάναμε ξημερώματα, είχε μπροστά του μια ώρα μέχρι τα σύνορα κι από 'κεί άλλες δώδεκα για το χωριό του.
Νιάτα που αντέχουν, μα μετά την Αλαμάνα τα παίξαμε κι εμείς, και ο κλιματισμός. Αλάσκα μέσα κι έξω. Nα μυρμηγκιάζουν τα μάτια από τις νιφάδες στα τζάμια και το κορμί από το κρύο και την ορθοστασία. Έβγαλε όμως ο Αλβανός ένα κονιάκ και μας έδωσε. Πρώτα στους όρθιους κι ύστερα στους καθισμένους. Στόμα - στόμα, το μπουκάλι έκανε γύρο. Κανένας δεν αρνήθηκε. Πενήντα γουλιές βάλσαμο κι άλλες τόσες ευχές στον πιτσιρικά που ήπιε τελευταίος την τελευταία γουλιά από το μπουκάλι που είχε δώρο για τον πατέρα του.
Θες το οινόπνευμα που ζέστανε για τα καλά το μέσα μας, θες το πνεύμα των Χριστουγέννων που ήταν στον δρόμο κι ερχόταν όπως κι εμείς, κάποιος σηκώθηκε κι έδωσε τη θέση του. Ύστερα άλλοι τέσσερις. Έτσι, αλλάζοντας θέσεις, βγήκε άνετα το υπόλοιπο ταξίδι. Στο ΚΤΕΛ αποχαιρετίσαμε τον Εμίρ και του ευχηθήκαμε μόνο "καλή συνέχεια" γιατί, όπως μας είπε, ήταν μουσουλμάνος.

Ικανοποίηση

Στο ATM δεν αισθάνθηκε τύψεις ή δεύτερες σκέψεις. Έκανε την ανάληψη και τοποθέτησε τα χαρτονομίσματα στο πορτοφόλι. Πέρασε χαμογελώντας ειρωνικά μπροστά απ' το πολυκατάστημα σούπερ μάρκετ. Σήμερα δεν είχε αναζήτηση προσφορών. Δεν είχε φτηνές λύσεις. Το χριστουγεννιάτικο δώρο θα ήταν ακριβό και προσεκτικά επιλεγμένο. Το χριστουγεννιάτικο δώρο θα ήταν τέλειο. Μπήκε σε καταστήματα που δεν είχε ξαναπάει ποτέ. Οι πωλητές ήταν ευγενικοί, τον φρόντιζαν με ενδιαφέρον και υπομονή, σε μια μάλιστα περίπτωση τον κέρασαν και εσπρέσο. Στο τέλος αγόρασε ένα καταπληκτικό πράσινο φόρεμα - υπέροχο κομμάτι, θα την κατασυγκινήσει είναι σίγουρο, είπε η υπάλληλος. Το βράδυ φόρεσε το φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισο και το καλό μαύρο παλτό. Γυάλισε τα παπούτσια και ξεκίνησε. Στον δρόμο νόμιζε ότι έτριζε. Καθαριότητα, χάρη, κομψότητα. Κάθε τόσο κοιτούσε τη σακούλα στο δεξί του χέρι. Ικανοποίηση. Ένα ατόφιο αίσθημα ικανοποίησης γέμιζε τα μέσα του. Σαν το γκολ στο Γ-2 στο τελευταίο λεπτό του διαλείμματος. Σαν το πρώτο μακροβούτι της χρονιάς μέσα Μαΐου. Στάθηκε στην πόρτα της και χτύπησε το κουδούνι. Ακούστηκε ένα μακρινό ποιος είναι (αντρική φωνή 100%) και ένα πνιχτό σσςς. Ύστερα αισθάνθηκε πως κάποιος καθόταν πίσω απ' την πόρτα. Δεν έγινε τίποτα. Ξαναχτύπησε κουδούνι και περίμενε. «Υπέροχο κομμάτι, θα την κατασυγκινήσει είναι σίγουρο». Περίμενε. Δεν έγινε τίποτα.
24-12-13
(τα διηγήματα από το αφιέρωμα της εφημερίδας Αυγή: http://www.avgi.gr/article/1567999/i-xristougenniatiki-istoria-mou)
Ελλάδα:

Ανήμερα Χριστούγεννα: Άστεγος βρέθηκε νεκρός σε εγκαταλελειμμένο σπίτι

Ηλικιωμένος άντρας 75 χρονών βρέθηκε νεκρός μέσα σε εγκαταλελειμμένο σπίτι όπου είχε βρει καταφύγιο τον τελευταίο καιρό.
Χριστούγεννα: Μητέρα δύο παιδιών στο κρατητήριο για μικρό χρέος σε ασφαλιστικό ταμείο 
Ισπανία - Γαλλία - Γερμανία :
Άνθρωποι κάτω από τα όρια της φτώχειας περιμένουν στην ουρά ανήμερα τα χριστούγεννα για λίγα τρόφιμα ή ζουν στα πεζοδρόμια από την αλληλεγγύη των συνανθρώπων τους. 
Όμως η ψυχή μας μπορεί ακόμη να γαληνεύει με έναν Καρυοθραύστη: