Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Παγκόσμια ημέρα βιβλίου


23 Απριλίου: Παγκόσμια ημέρα βιβλίου

"Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί κρατάω βιβλία που διάβασα κάποτε και δεν πρόκειται να ξανανοίξω για πολλά χρόνια.Αλλά πώς να ξεφορτωθώ για παράδειγμα, "το κάλεσμα της Άγριας φύσης", χωρίς να ξεριζώσω έναν από τους θεμέλιους λίθους των παιδικών μου χρόνων, τον "Ζορμπά" που σφράγισε την εφηβεία μου με έναν λυγμό και τόσα άλλα βιβλία εξόριστα στα πιο ψηλά ράφια, ανέγγιχτα κι ωστόσο σιωπηλά.
Συχνά είναι πιο δύσκολο να ξεφορτωθείς ένα βιβλίο παρά να το αποκτήσεις. Κολλάνε πάνω μας με ένα συμφωνητικό ανάγκης και λησμονιάς, σαν να ήταν μάρτυρες κάποιας στιγμής της ζωής μας που δε θα ξαναζήσουμε.
Κανείς δε θέλει να χάσει ένα βιβλίο. Προτιμάμε να χάσουμε ένα δαχτυλίδι, μια ομπρέλα ή ένα ρολόι παρά ένα βιβλίο που ίσως δε θα ξαναδιαβάσουμε ποτέ, αλλά στον απόηχο του τίτλου του διατηρείται μια αλλοτινή και χαμένη ίσως συγκίνηση.
Γνώρισα έναν καθηγητή κλασικών σπουδών που επίτηδες καθυστερούσε να φτιάξει τον καφέ στην κουζίνα του, ώστε ο επισκέπτης να μπορέσει να θαυμάσει τους τίτλους στα ράφια του. Όταν βεβαιωνόταν ότι είχε κερδίσει τις εντυπώσεις, έμπαινε στη σάλα με ένα βιβλίο και ένα χαμόγελο ικανοποίησης."    
Από το βιβλίο του Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες "Το χάρτινο σπίτι", σελ. 21-23, εκδόσεις Πατάκη:

Μπρεχτ: Το κάψιμο των βιβλίων

Όταν διαταγή έβγαλε το καθεστώς να καούνε


σε δημόσιες πλατείες τα βιβλία που

περικλείνουν ιδέες ανατρεπτικές,

κι από παντού κεντρίζανε τα βόδια

να σέρνουν κάρα ολόκληρα

με βιβλία για την πυρά, ένας εξορισμένος

ποιητής, ένας απ’ τους καλύτερους,

διαβάζοντας των βιβλίων τον κατάλογο,

με φρίκη του είδε πως τα δικά του

τα είχανε ξεχάσει. Χίμηξε στο γραφείο του

με τις φτερούγες της οργής, κι έγραψε στους τυράννους ένα

γράμμα:

«Κάψτε με!» έγραφε με πένα ακράτητη, «κάψτε με!

Μ’ αφήσατε έξω! Δε μπορείτε να μου το κάνετε αυτό, εμένα!

Την αλήθεια δεν έγραφα πάντα στα βιβλία μου; Και τώρα

Μου φερνόσαστε σα να’ μια ψεύτης! Σας διατάζω:

Κάψτε με!»

Μπέρτολτ Μπρεχτ: Ποιήματα, Μετ. Μάριος Πλωρίτης, εκδόσεις Θεμέλιο.

 

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Βιβλίο - e-book: 1-0

Θα αντικατασταθούν τα παραδοσιακά βιβλία με e-books;

tvxs.gr/node/90962
Η ηλεκτρονική ανάγνωση (e-books) φαίνεται να κατακτά όλο και περισσότερο τους αναγνώστες. To παραδοσιακό βιβλίο σταδιακά εγκαταλείπεται σύμφωνα με έρευνες που διεξάγονται στις Η.Π.Α. σχετικά με τους θιασώτες της ηλεκτρονικής ανάγνωσης. Η έρευνα της εταιρείας Pew Research Center δείχνει ότι 1 στους 5 Αμερικανούς διαβάζει ηλεκτρονικό βιβλίο.

        Ωστόσο, σημαντικό στοιχείο της έρευνας είναι ότι το έντυπο βιβλίο δεν εγκαταλείπεται       
        από  αυτούς που διαβάζουν "ηλεκτρονικά"  καθώς το 88% των ερωτηθέντων δήλωσαν
       ότι συνεχίζουν να διαβάζουν έντυπα βιβλία. 

           Καθώς όμως ο αμερικανικός πληθυσμός περιλαμβάνει 15% - 35% αναλφάβητους ή  
         λειτουργικά αναλφάβητους τα αποτελέσματα της έρευνας είναι διαφορετικά. Αυτό σημαίνει 
         ότι το πραγματικό ποσοστό αυτών που διαβάζουν ηλεκτρονικά βιβλία είναι πολύ μεγαλύτερο.

Πηγή: http://tvxs.gr/news/sci-tech/tha-antikatastathoyn-ta-paradosiaka-biblia-me-e-books

Και για να μη μας λέτε προκατειλημμένους,

Μπορείτε να διαβάσετε ελεύθερα, όποιο (ηλεκτρονικό) βιβλίο θέλετε στην παρακάτω διεύθυνση:


Σάββατο 14 Απριλίου 2012

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Παρά τη γενικότερη σύγχυση που είναι εμφανής,

τα βιβλία, οι συγγραφείς τους και τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης σας εύχονται καλή Ανάσταση!

"Οι πόνοι της Παναγιάς" Κώστα Βάρναλη


Οι πόνοι της Παναγιάς

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.

Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά, θα 'χεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή και από κακό καιρό,
από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό.
Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ’ υστέρα απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι...

Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο, φως της αστραπής,
κι η Αλήθεια σου χτυπήσουνε, παιδάκι μου, να μη την πεις.
Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.
Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Ώχου, μου μπήγεις στην καρδιά, χίλια μαχαίρια και σπαθιά.
στη γλώσσα μου ξεραίνεται το σάλιο, σαν πικρή αψιθιά!
- Ω! πώς βελαζεις ήσυχα, κοπάδι εσύ βουνίσιο...-
Βοηθάτε, ουράνιες δύναμες, κι ανοίχτε μου την πιο βαθιά
την άβυσσο, μακριά απ’ τους λύκους να κρυφογεννήσω!



Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Τα βιβλία μας απέκτησαν νέους φίλους!

Τη Δευτέρα το μεσημέρι εγκαταστάθηκαν στη βιβλιοθήκη μας κάποιες εξαιρετικές εκδόσεις (ιστορικά, μελέτες, δοκίμια ) τις οποίες πρόσφερε για "αλλαγή περιβάλλοντος" η δημοσιογράφος της Καθημερινής, Όλγα Σελλά.
Η δημοσιογράφος είχε επισκεφτεί τη βιβλιοθήκη μας μαζί με τη συγγραφέα Μάρω Δούκα, της άρεσε ο χώρος και τον έκρινε κατάλληλο για να φιλοξενηθούν κάποια από τα δικά της βιβλία.
Την ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας και την καλούμε να δει το παρακάτω βιντεάκι για να μείνει ήσυχη ότι τα βιβλία της καλοπερνάνε!



Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Άρθρο της δημοσιογράφου Όλγας Σελλά για τη Μάρω Δούκα

"Η Ευρώπη έχει ξεχάσει τον Διαφωτισμό"

                                        (φωτ.Κοκκαλιάς Νίκος)
Η συγγραφέας Μάρω Δούκα συζήτησε με μαθητές της Β΄ Λυκείου στον Βύρωνα και απάντησε στα αγωνιώδη ερωτήματά τους
«Αυτό που μου αρέσει περισσότερο απ’ όλα είναι να πηγαίνω στα σχολεία και να μιλάω με τους μαθητές», μας είπε η πεζογράφος Μάρω Δούκα στο τηλεφώνημα συνεννόησης για μια συνέντευξη. Αποφασίσαμε να την ακολουθήσουμε και μία Πέμπτη μεσημέρι βρεθήκαμε στο 1ο Λύκειο Βύρωνα. Η Μάρω Δούκα ήταν προσκεκλημένη της Λέσχης Ανάγνωσης του σχολείου. Οι μαθητές της Β΄ Λυκείου ήταν οι κύριοι συνομιλητές της. Την υποδέχτηκαν στη δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου με στίχους και μουσική από τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου. Τρεις μαθήτριες διάβασαν αποσπάσματα από ένα διήγημα που περιέχεται στην τελευταία της συλλογή διηγημάτων «Γιατί εμένα η ψυχή μου» (εκδ. Πατάκης) και συνομίλησαν μαζί της για περίπου τρεις ώρες χωρίς να διακόψει ούτε για μια φορά ήχος κινητού αυτή τη συνάντηση. Οι καθηγητές έδωσαν απολύτως τον χώρο στους μαθητές, δεν παρενέβησαν, δεν καθοδήγησαν. Η μόνη ερώτηση καθηγητή ήταν η πρώτη, για να σπάσει η αμηχανία των μαθητών, και αφορούσε το πρώτο της βιβλίο.
Η μαθητική της ζωή στα Χανιά, η φοιτητική στην Αθήνα, η δικτατορία, η επαφή της με αριστερές οργανώσεις στα χρόνια της δικτατορίας, τα ιδεολογικά διαβάσματα της εποχής, ο νεανικός Μαρξ «που κουβαλάει τον ακυρωμένο ποιητή», ο πολύγραφος, οι προκηρύξεις, ο «διαρκής αγώνας του ανθρώπου να κατανικήσει τους φόβους του» έδωσαν ένα πλήρες πορτρέτο της Μάρως Δούκα. Ετσι κι αλλιώς, η σύγχρονη Ιστορία είναι παρούσα όχι μόνο στη ζωή της Μάρως Δούκα αλλά και στα μυθιστορήματά της. Και οι έφηβοι στον Βύρωνα ήθελαν να μάθουν από μια συγγραφέα για όσα έζησαν οι γονείς τους, αλλά και για όσα συμβαίνουν στη σημερινή πολιτική και κοινωνική ζωή.
Και η Μάρω Δούκα δεν δίστασε να καταρρίψει μερικούς από τους σύγχρονους μύθους. Οπως εκείνον της καθολικής αντίστασης στη δικτατορία: «Εκ των υστέρων, με τη μεταπολίτευση και τη σύλληψη των πρωτεργατών της δικτατορίας, η ελληνική κοινωνία, ίσως και από ανάγκη αυτοσυντήρησης, αθωώθηκε. Ολοι ήταν αντιστασιακοί, όλοι είχαν υψώσει τη γροθιά τους στη δικτατορία του Παπαδόπουλου... Δεν ήταν έτσι. Ηταν μετρημένοι αυτοί που πραγματικά από την αρχή είχαν πάρει την απόφαση να αντισταθούν. Η δικτατορία δεν έπεσε από την αντίσταση του ελληνικού λαού. Επεσε γιατί άλλαξαν οι συγκυρίες. Δηλαδή το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη δικτατορία».
Μαζί με την πολιτική και τη σύγχρονη κοινωνία, παρούσα ήταν και η μετανάστευση! Αφορμή το διήγημα της Μάρως Δούκα «Σας αρέσει ο Μπραμς;», με ηρωίδα μια οικονομική μετανάστρια που κατέληξε στην παράνομη πορνεία. Οι νεαροί μαθητές συμβιώνουν στα ίδια θρανία με μετανάστες δεύτερης γενιάς και ευαισθητοποιούνται ιδιαίτερα με όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό. Οι απορίες, πολλές. «Με τον ξένο στην αυλή σου τι θα κάνεις; Υπήρξαμε κι εμείς ξένοι σε άλλες αυλές. Αυτό που γίνεται τώρα, εν όψει εκλογών, ότι θα στηθούν στρατόπεδα και κέντρα φιλοξενίας, υποκρισία δεν είναι; Για όλους εμάς που ζούμε και αγαπάμε την Αθήνα και το ιστορικό κέντρο της, δεν μας αρέσει καθόλου όπως είναι. Το ερώτημα είναι πώς έφτασε ώς εδώ... Πρέπει να βρεθεί μια λύση γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει όσο πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά και πιο ανώδυνα για τους ίδους να προωθηθούν στις χώρες τους. Η αλήθεια είναι ότι με τις συνθήκες που ζουν εδώ δεν μπορώ να διανοηθώ πόσο χειρότερα είναι στην πατρίδα τους... Αλλά φοβάμαι ότι θα τους διασκορπίσουν σε στρατόπεδα ανά την Ελλάδα, και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έτσι θα μείνουν. Το πρόβλημα των λαθρομεταναστών θα λυθεί επειδή καίει, όπως τώρα, το κέντρο της Αθήνας. Αν τους διασκορπίσεις στη Θεσσαλία, στη Μακεδονία κ.λπ. θα ξεχαστούν».
Βίαιες μετακινήσεις
Η συζήτηση για τα σύνορα, για τη μετάβαση από τη μια χώρα στην άλλη έχει ανάψει. «Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο αιώνας μας θα είναι αιώνας βίαιων μετακινήσεων. Και όπου μια κοινωνία μπορεί να αφομοιώσει τους καινούργιους, εκ των υστέρων αυτή η κοινωνία θα βγει πιο δυνατή. Αλλά εμείς σ’ αυτή τη φάση, έτσι όπως είμαστε, δεν μπορούμε να αφομοιώσουμε τίποτα. Τον πρώτο καιρό τα πράγματα ήταν αλλιώς, γι’ αυτό και οι Αλβανοί ενσωματώθηκαν».

                                          (φωτ.Κοκκαλιάς Νίκος)
Οι νεαροί έφηβοι στον Βύρωνα είναι ευαισθητοποιημένοι, ενημερωμένοι, έχουν απορίες, δεν δέχονται τα αυτονόητα, διατυπώνουν τολμηρές απόψεις. Οπως η μαθήτρια που είπε ότι τελικά εμείς αποφασίζουμε για την τύχη όλων αυτών των ανθρώπων κι εκείνοι δεν έχουν λόγο. ΄Η ο μαθητής που, παρότι είχε πέσει θύμα κλοπής στο σπίτι του, αναφέρθηκε με συμπάθεια στις δύσκολες συνθήκες ζωής των ανθρώπων που ζουν παράνομα στη χώρα μας. Και η Μάρω Δούκα, ακούραστη, εξηγούσε διαρκώς: «Το πρόβλημα φαίνεται ελληνικό, αλλά είναι ευρωπαϊκό. Εχει να κάνει με την ευρωπαϊκή κοινωνία, που την αισθάνομαι πιο γερασμένη. Σαν να ξέχασε ότι εξέθρεψε τον Διαφωτισμό και την πάλη των ιδέων»!
Και αφού είχαν τελειώσει τα πολιτικά, κάποιος μαθητής τη ρώτησε αν έχει γράψει ποτέ ποίηση. Η απάντηση ήταν σαν πρόσκληση στο εργαστήρι της γραφής της. «Οχι. Αλλά πάντοτε όταν τέλειωνα το όποιο πεζογράφημά μου φιλοδοξούσα να το επεξεργαστώ σαν να είναι ποίημα. Η ποίηση έχει τους δικούς της κανόνες, τη δική της ματιά στα πράγματα. Η ποίηση είναι στην κορυφή της πυραμίδας του γραπτού λόγου. Το μυθιστόρημα είναι η συνθετότερη μορφή, και αν ένας έχει πάρει και πολύ στα σοβαρά τον ρόλο του μυθιστοριογράφου, μέσα από τη δουλειά του μπορεί να ασκηθεί και ως ποιητής, και ως δοκιμιογράφος, και ως ιστορικός. Το μυθιστόρημα από τη φύση του συνομιλεί με όλες τις ανθρωπιστικές επιστήμες».
Στα βιβλία αναζητήστε την ουσία της ζωής σας
Με απόλυτο σεβασμό προς τους μαθητές και τις απόψεις τους, η Μάρω Δούκα στην αρχή αυτοσυστήθηκε, με στιγμές από τη διαδρομή της. Και όσο περνούσε η ώρα το αρχικό αυτονόητο άγχος έδινε τη θέση του σε μια εκ βαθέων συνομιλία, σε μια ειλικρινή και ισότιμη συζήτηση. «Είμαι πια 65 χρόνων, γεννήθηκα στα Χανιά κι έχω γράψει δεκατέσσερα βιβλία. Αν μου ζητούσαν να διαλέξω ανάμεσα στο διάβασμα και το γράψιμο, χωρίς δεύτερη σκέψη θα έλεγα ότι το γράψιμο μπορεί να το αφήσω κάποια στιγμή, το διάβασμα όχι. Αν έγινα συγγραφέας είναι γιατί από την ηλικία τη δική σας περίπου και μετά διάβασα πολύ. Βρέθηκα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη των Χανίων και μαγεύτηκα».
Θυμήθηκε με συγκίνηση τον βιβλιοθηκάριο που την οδήγησε στην «περιπέτεια της ανάγνωσης», χαρακτήρα που έχει εντάξει σε αρκετές από τις ιστορίες της, και υπερασπίστηκε με πάθος τα οφέλη της εξωσχολικής ανάγνωσης παρότι γνωρίζει «ότι οι μαθητές είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Ελληνες. Το σημαντικό είναι να γνωρίζετε ότι ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο σάς περιμένει και θα μπορούσατε στις σελίδες του να αναζητήσετε την ουσία της ζωής σας. Γιατί το καλό βιβλίο μάς βοηθάει να οξύνουμε την παρατήρηση και την κρίση μας, να τροφοδοτήσουμε και να ανακινήσουμε τη φαντασία μας, να ονειρευτούμε μια δικαιότερη κοινωνία, να αισθανθούμε ότι είμαστε συνειδητοί και ελεύθεροι πολίτες. Και όταν γίνεις συνειδητός και επίμονος αναγνώστης οδηγείσαι λίγο λίγο και στη δική σου ανάγκη να αφηγηθείς ξανά τον κόσμο. Τα πρώτα μου χειρόγραφα, που βέβαια τα έσκισα, ήταν σαν να ξαναέγραφα σελίδες μυθιστορημάτων που είχα αγαπήσει. Είχα αγαπήσει πολύ τον Γρηγόριο Ξενόπουλο, έναν από τους θεμελιωτές του κοινωνικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα. Επίσης είχα αγαπήσει και αγαπώ, αν και από τότε δεν τον έχω ξαναδιαβάσει, τον Καραγάτση. Και πάνω απ’ όλα, ο παρηγορητής της εφηβείας μου ήταν ο Καζαντζάκης».
Η Μάρω Δούκα ξενάγησε τους μαθητές στο εκδοτικό τοπίο της δεκαετίας του ’60 και του ’70, μίλησε για τη μορφή της Νανάς Καλλιανέση στον «Κέδρο», για τον Γιάννη Ρίτσο, τον Στρατή Τσίρκα και τον Βάρναλη και πώς η ίδια διόρθωσε το πρώτο της βιβλίο, την «Πηγάδα», αφήνοντας «καμιά 100στή λάθη»!
«Να κυνηγάτε το δύσκολο»
«Ο υπολογιστής είναι ευκολία, αλλά μπορεί να σε οδηγήσει και στη φλυαρία τη συγγραφική, αν δεν έχεις τα κότσια να το αντιμετωπίσεις κάπως. Και δεν σας κρύβω ότι αντιμετωπίζω με καχυποψία τον εαυτό μου. Ισως να μην είναι τυχαίο ότι από το “Ενας σκούφος από πορφύρα” και με τον υπολογιστή υπό μάλης τα βιβλία μου άρχισαν να γίνονται τούβλα! Μπορεί να ευθύνεται και ο υπολογιστής, δεν θέλω να υποσκάψω τελείως τον εαυτό μου. Αλλά αυτό που θέλω να πω, όσο κι αν ακούγεται λίγο δασκαλίστικο, είναι στη ζωή σας να κυνηγάτε το δύσκολο. Να αποφεύγετε μετά βδελυγμίας το εύκολο! Αυτή η ευκολία που θέλουμε όλοι κολάκεψε κι εκείνο το “εδώ και τώρα σοσιαλισμός”, “Τσοβόλα, δώστα όλα” και αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι σήμερα είμαστε έτσι κι αύριο θα ξυπνήσουμε με σοσιαλισμό. ΄Η δεν έχουμε μία αλλά αύριο θα πλουτίσουμε. Ολα αυτά κολάκεψαν την ευκολία μας. Ενας τρόπος να αντισταθούμε είναι να κυνηγάμε το δύσκολο» είπε πριν τους αποχαιρετήσει έναν έναν.
 Ολγα Σελλά
Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_08/04/2012_478253

                                         (φωτ.Κοκκαλιάς Νίκος)

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Πασχαλινή λαχειοφόρος!

"Συμπαράσταση σε όσους πλήττονται από την κρίση". Αυτή ήταν η αγωνία μας, σύντομη η προετοιμασία και άμεση η ανταπόκριση παιδιών και καθηγητών!
Η Αγγελική με τις μυρωδάτες σοκολατόπιτες, η Χριστίνα τις τυρόπιτες με κανταϊφι(!!!!), η Λουκία το τεράστιο Κέικ, η Έλσα τα "εθνικ" χειροποίητα  σκουλαρίκια (είχαν γίνει ανάρπαστα και στο χριστουγεννιάτικο παζάρι),
Οι προσφορές συγκεντρώνονται στη βιβλιοθήκη και στο τέλος της μέρας αρχίζει η κλήρωση!

Ετούτο το γλυκό ποιος θα το πάρει:
Η Γεωργία κάνει τα μαγικά της κόλπα: "άμπρα,κατάμπρα θέλω το καλύτερο"!  παλιά η μέθοδος, αλλά δεν είναι πάντα αποτελεσματική!
Το αραχνοϋφαντο δεν αρέσει στην Ηρώ, αλλά έτσι κι αλλιώς δε θα το κερδίσει.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

"Κάθε ηλικία δικαιούται τη δική της ανεμελιά"

"Κάθε ηλικία δικαιούται τη δική της ανεμελιά" τόνισε η συγγραφέας Μάρω Δούκα κι έλαμψαν τα βλέμματα των 50 εφήβων, που είχαν γεμίσει τη βιβλιοθήκη του 1ου Λυκείου Βύρωνα για να μιλήσουν μαζί της!

Ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Κοσμάς και η Νικολέττα την καλωσόρισαν στην αίθουσα ,τραγουδώντας στίχους του Ερωτόκριτου για να νιώσει σαν στον τόπο της.
Η Ιωάννα, η Ηρώ, η Νάσια και η Λύβια έγιναν ένα με την ηρωίδα από την Ουκρανία ("σας αρέσει ο Μπραμς;"), για να συνειδητοποιήσουμε πως μπορεί να μην είμαστε όλοι φταίχτες, αλλά όμως ούτε και αθώοι!
 Η διευθύντρια σπάει τον πάγο κάνοντας την πρώτη ερώτηση, ενώ υψώνονται ανυπόμονα τα χέρια διεκδικώντας μια ευκαιρία στην απορία.
Η Ειρήνη με τη Μαριάννα ταυτίστηκαν με τη Μυρσίνη και με τα τρομαγμένα μάτια τους θαύμασαν, αναρωτήθηκαν και ένοιωσαν "από κοντά" την κραυγή του Πολυτεχνείου. ("Αρχαία Σκουριά")
"Ο άνθρωπος προχωρά με τους αγώνες και τις διαψεύσεις του" έρχεται η απάντηση, χωρίς κολακείες και εξωραϊσμούς.
 
Η Λυδία με "το σκούφο από Πορφύρα" στα χέρια της ζητά από τη συγγραφέα το λόγο για τον οποίο θα μπορούσε να ασχοληθεί κάποιος με το Βυζάντιο και η απάντηση δεν απέχει πολύ από τις δικές της σκέψεις: "Ηταν η προσπάθεια να κατανοήσω και να συμφιλιωθώ με μια τόσο δύσκολη περίοδο" 

Ο Βασίλης με το Λάμπη εστιάζουν στο μεταναστευτικό εκφράζοντας τις προσωπικές τους εμπειρίες και η συζήτηση ανάβει γύρω από το μεγάλο ζητούμενο της σημερινής κοινωνίας, την ανθρωπιά.
"Να συνειδητοποιήσουμε  βαθιά μέσα μας ότι δεν μπορούμε να είμαστε εμείς καλά, αν δεν είναι κι ο διπλανός μας" .


Οι δύο πρώτες ώρες κυλούν με γρήγορους ρυθμούς, χωρίς να διακρίνονται σημάδια καταπόνησης.
Το σύντομο διάλειμμα για ένα κομμάτι πίτα από τα χέρια της Λουκίας χαλαρώνει την ατμόσφαιρα και προετοιμάζει το έδαφος για να συνεχιστεί η συζήτηση, αυτή τη φορά με ερωτήσεις του Χρήστου και της Μαριάντζελας γύρω από ζητήματα έμπνευσης και συγγραφικής δημιουργίας. κι εκείνη απαντά:
" Ο συγγραφέας από θεός - δημιουργός γίνεται το όχημα για να εκφραστεί μια σκέψη. Έτσι, αρχίζω να βγάζω τον εαυτό μου, αλλά η άλλη κοπέλα του βιβλίου, σιγά σιγά με καθοδηγεί"

Θέλουμε μήνυμα σε αυτή την ταραγμένη εποχή, ζητούν απεγνωσμένα οι περισσότεροι και η συγγραφέας καταλαβαίνει την ιδιαιτερότητα του εφηβικού κοινού και προτείνει:
"Να ονειρεύεστε και να υλοποιείτε τα όνειρά σας"
"Η ζωή από μόνη της περιέχει πολλή δύναμη, αλλά χρειάζεται κωπηλασία"


     Την αποχαιρετήσαμε με την προσμονή της επόμενης συνάντησης και με ένα βαζά γλυκό του κουταλιού για το δρόμο.