Καλή σχολική χρονιά

Καλή χρονιά στα πρωτάκια μας, στα μέλη της "Λέσχης Ανάγνωσης", στους αναγνώστες του blog της βιβλιοθήκης!

ΣΧΟΛΕΙΟ

Το σχολείο είναι λέξη ελληνιστική, με τη σημασία "διδασκαλείο". Παράγεται, φυσικά, από τη "σχολή", αλλά η σημασία αυτής της λέξης πολύ απείχε από τη σημερινή. Πράγματι, στα αρχαία ελληνικά η λέξη σχολή σήμαινε αρχικά την ανάπαυση, την απραξία, τον ελεύθερο χρόνο, ενώ η ασχολία σήμαινε ακριβώς την απουσία αργίας, ελεύθερου χρόνου. Η αρχαία σημασία επιβιώνει και σήμερα, ως σχόλη ή σκόλη (Κυριακή γιορτή και σκόλη να ’ταν η βδομάδα όλη, τραγουδούσε η Αλίκη), αλλά και στο σχόλασμα των μαθητών ή των εργαζομένων. Ο τόνος έχει ανέβει στη σημερινή χρήση, για να αποφεύγεται η σύγχυση της σχόλης με τη σχολή που σήμερα σημαίνει άλλο πράγμα –αυτό το λέμε προφύλαξη.

Λοιπόν, όταν ο Αθηναίος της εποχής του Περικλή έλεγε «σχολήν άγω» αυτό σήμαινε ότι καθόταν αραχτός και ήρεμος· και επειδή μόνο ο απαλλαγμένος από τις σκληρές βιοποριστικές ασχολίες μπορούσε να αφιερώνει χρόνο στη χαλαρή συζήτηση με άλλους και στην πνευματική του καλλιέργεια, σιγά-σιγά η λ. σχολή παίρνει τη σημασία «σπουδή, φιλοσοφική συζήτηση» και αργότερα, στην ελληνιστική εποχή, φτάνει να σημαίνει και το μέρος, το ίδρυμα όπου σπουδάζει κανείς και αποκτά γνώσεις.(http://sarantakos.wordpress.com/)

Ας ξεκινήσουμε τη σχολική μας χρονιά με μια ιστορία από τη μακρινή Κίνα.

Στη Νοτιοδυτική Κίνα ένα 10χρονο κοριτσάκι, η Ταν, έχασε τον πατέρα της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα πριν τέσσερα χρόνια. Η μητέρα της, υπό την απειλή μεγάλης φτώχειας, αναγκάστηκε να φύγει μακριά για να βρει δουλειά, αφήνοντας την Ταν στη φροντίδα της γιαγιάς της. Όμως, η μικρούλα είναι λίγο διαφορετική από τα άλλα παιδιά, αφού αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα εκ γενετής.

Ωστόσο, η 57χρονη γιαγιά θα αποδείξει ότι η αγάπη μπορεί να κουνήσει ακόμα και βουνά. Κάθε πρωί, ακόμα και μέσα στη βαρυχειμωνιά, θα σηκωθεί στις 5.00 και θα ετοιμάσει την Ταν για το σχολείο. Στις 6.30, πριν ακόμα χαράξει, ξεκινούν το καθημερινό μακρύ ταξίδι τους. Η Xiang Yuncui  θα μεταφέρει το κοριτσάκι στην πλάτη της σε μία διαδρομή πέντε χιλιομέτρων μέχρι το σχολείο. Ας μην φανταστεί κανείς ότι πρόκειται για έναν απλό περίπατο. Περνούν από επικίνδυνα μονοπάτια, απότομα σκαλιά και δύσβατους δρόμους στα βουνά, με βροχή, κρύο, ακόμα και χιόνι.

Κι όμως, στις 8.30 φτάνουν πάντα στον προορισμό τους. Χρόνια τώρα, ακόμα κι όταν η γιαγιά είναι άρρωστη φτάνουν εγκαίρως, χωρίς η μικρή να χάσει ούτε ένα λεπτό από το μάθημα. «Συχνά η γιαγιά πέφτει στα γόνατα για να μπορέσει να συνεχίσει, όμως πάντα φροντίζει να κρύβει τους μώλωπες και τις γρατζουνιές για να μην τις δω», λέει η ίδια η μικρούλα, ενώ η Xiang Yuncui δακρυσμένη συμπληρώνει, πως θα κουβαλά πάντα τη μικρή όσο μπορεί, ακόμα και στο Γυμνάσιο και το Λύκειο! Οι τοπικές αρχές, εξ άλλου, προσπαθούν να συγκεντρώσουν χρήματα προκειμένου το κοριτσάκι να υποβληθεί σε εγχείρηση και να βελτιωθεί η κατάστασή της.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του μαθήματος, η γιαγιά παραμένει στο σχολείο, ασχολούμενη με τα εργόχειρά της και είναι πάντα εκεί όταν τη χρειαστεί η Ταν. Νωρίς το απόγευμα ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής. Άλλα πέντε χιλιόμετρα με τον ίδιο τρόπο και από τον ίδιο δρόμο. Υπολογίζεται ότι η 57χρονη γυναίκα έχει διανύσει έξι χιλιάδες χιλιόμετρα τα τελευταία τρία χρόνια, δίχως, ωστόσο, να σκεφτεί ούτε στιγμή να τα παρατήσει. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού η δύναμη της θέλησης μπορεί να κάνει θαύματα και η αγάπη - η κραταιά αγάπη - υπερνικώντας όλα τα εμπόδια, θριαμβεύει πάντα;

Ας έχουμε υπ’ όψη μας αυτή την ιστορία γιαγιάς και εγγονής από τη μακρινή Κίνα την επόμενη φορά που θα είμαστε έτοιμοι να γκρινιάξουμε για τα οικονομικά μας. Και βέβαια, εκτός από την Κίνα, υπάρχουν άπειρες παρόμοιες ιστορίες που μας κόβουν την ανάσα, στις οποίες συχνά πρωταγωνιστούν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αρκεί να βγούμε λίγο από τον ερμητικά κλειστό μικρόκοσμό μας και να αφουγκραστούμε...

Χριστιάννα Λούπα

από: Palmografos.com - Ένα διαφορετικό, καθημερινό ταξίδι -Της Χριστιάννας Λούπα