Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Παλιά και νέα παραμύθια

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα ήταν το παραμύθι που στοίχειωνε τη σκέψη σου, πλάταινε τη φαντασία σου και πολύ σε φόβιζε με την απονοιά των ανθρώπων. κάτι τέτοιες γιορτινές μέρες στο διάβαζε η γιαγιά και για να νιώσεις καλύτερα σκεφτόσουν:
---Ουφ ένα παραμύθι είναι, αλλάξανε πια οι εποχές! τι να τα κάνουμε σήμερα τα σπίρτα, αφού έχουμε τους αναπτήρες;
Ανήσυχη έψαχνες τους δρόμους της γειτονιάς σου και με ανακούφιση γυρνούσες σπίτι, αφού για άλλη μια φορά το παραμύθι αποδεικνυόταν  παραμύθι.

Όμως, την ώρα που περνούσες με το αυτοκίνητο του μπαμπά σου από τα φανάρια, είδες το κοριτσάκι. Με τρόμο κοίταξες τα χέρια του και είδες πως δεν πουλούσε σπίρτα, αλλά χαρτομάντηλα! Και στην ταβέρνα που πήγατε οικογενειακώς εκείνο το βράδυ και αφήνατε τα πιάτα σχεδόν γεμάτα, ένα άλλο κοριτσάκι κρατούσε στα κρύα του χεράκια ένα μπουκέτο λουλούδια. Όταν πλησίασε διστακτικά το τραπέζι σας κοιτώντας λαίμαργα τα πιάτα σας, προτρέποντάς σας να αγοράσετε ένα τριαντάφυλλο, έσκυψες κάτω από το τραπέζι τάχα ότι σου έπεσε το μαχαίρι!
Κι εκεί που νόμιζες πως είχε τελειώσει το μαρτύριο, νάσου και μπαίνει "ο μικρός τυμπανιστής" με ένα μισοχαλασμένο ακορντεόν τραγουδώντας με ύφος και πάθος τραγούδια νταλκαδιάρικα, απ` αυτά που αρέσουν στους μεγάλους.
Μόλις μπήκες σπίτι, έψαξες τα ντουλάπια και τα συρτάρια της μαμάς και πήρες κάποια ξεχασμένα διακοσμητικά. Πήρες την κορνίζα που στόλιζε το μικρό σου γραφείο κι αφού έβγαλες την αγαπημένη σου φωτογραφία, την έβαλες στην τσάντα που κρατούσες . Περνώντας μπροστά από το χριστουγεννιάτικο δένδρο έριξες ένα βλέμμα γεμάτο ενοχές στο δώρο που σε περίμενε, αλλά δε βρήκες τη δύναμη να το χαρίσεις!
Έτρεξες στη μικρή βιβλιοθήκη του σχολείου σου γεμάτη χαρά και τότε μια έκπληξη σε περίμενε!

Τα πολύχρωμα σκουφιά που είχε πλέξει η δασκάλα σου, η εσάρπα που πάντα θαύμαζες στο λαιμό της Ελένης, τα σκουλαρίκια που έφτιαχναν στα διαλείμματα η Ηρώ με την Ελένη και η μάσκα που είχε φέρει από τον Αμαζόνιο εκείνος ο πολυταξιδεμένος καθηγητής του άλλου τμήματος, ήταν αραδιασμένα σε τρεις πάγκους!


Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, να σου τρέχουν τα σάλια από τα γλυκά που έφτιαξαν με τα χεράκια τους η Αγγελική, η Χριστίνα και ο Άρης!

Και για πρώτη φορά άρχισες να συζητάς με τα άλλα παιδιά το θέμα που κρυφά κι ανομολόγητα σε κατάτρωγε: Μέχρι πότε ο δικός σου πατέρας θα έχει δουλειά, αφού και οι γονείς του Στέλιου, της Ανθής και του Γιώργου έμειναν την προηγούμενη βδομάδα άνεργοι;
και συζητώντας το καταλάβαινες ότι απασχολούσε και τα άλλα και δεν ήταν πια ταμπού να το παραδέχεσαι. Για πρώτη άρχισες να σκέφτεσαι στον πληθυντικο!
Γιατί όπως έλεγε κι ο ποιητής "Απ τη στιγμή που δε θα σκέφτεται ο ένας τον άλλον/ είμαστε κι όλας νεκροί"
Καλή κι αισιόδοξη πρωτοχρονιά από τη λέσχη Ανάγνωσης του 1ου λυκείου Βύρωνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου